بخشی از ضرر روزانه به علت عدم فروش نفت است و بخشی هم هزینه‌هایی است که به دلیل تحریم تحمیل شده است. یک گردش مالی ۱۰۰ میلیاردی در سال از طریق واردات و صادرات وجود دارد. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد هزینه اضافی معادل ۱۰ تا ۱۵ میلیارد دلار بابت حمل و نقل، نقل و انتقال پول، تخفیف دادن به مشتری و سایر هزینه‌ها پرداخت می شودعلاوه بر فروش ۷۰۰ – ۸۰۰ هزار بشکه‌ای فعلی، باید روزانه ۲ میلیون بشکه نفت و میعانات به فروش می رفت که با قیمت‌های کنونی ۱۶۰ تا ۱۷۰ میلیون دلار عدم نفع وجود دارد. فرصت‌های زیادی همچون فرصت سوآپ و ترانزیت هم از دست می رود که اگر این مهم را محاسبه کرد، رقم‌های نگران کننده‌ای بدست می‌آید. ضمن اینکه بسیاری از فرصت‌هایی همچون فرصت ترانزیت، سوآپ و سرمایه‌گذاری، می‌توانست از طریق ایران انجام شود اما به دلیل تحریم، هیچ کدام محقق نمی‌شود و روزانه این ضر‌رهای عمده مشاهده می شودبه دلیل تحریم به اجبار باید به خریداران تخفیف داده شود. البته با توجه به افزایش قیمت نفت، تخفیف‌ها چندان چشمگیر نیست و در حد ۱۰ تا ۱۲ درصد است. اما وقتی برای نفت ۴۰ دلاری، ۱۰ دلار تخفیف ارائه می شود یعنی ۲۵ درصد تخفیف. اکنون که قیمت‌ها بالا رفته و به حدود ۱۰۰ دلار رسیده، تخفیف چندان سنگین نیستایران جزو معدود کشور‌های دنیا است که هزار میلیارد دلار پروژه با توجیه اقتصادی در بخش نفت، گاز، نیروگاه، پالایشگاه، پتروشیمی و معدنی دارد. فقط ۱۰۰ میلیارد دلار پروژه نیمه تمام وجود دارد که دولت شروع کرده و نمی‌تواند به اتمام برساند. فرصت‌های خودروسازی، هواپیمایی، بنادر و زیر ساخت‌ها در ایران بی‌نظیر است. کمتر جایی در دنیا را می‌توان پیدا کرد که بتوان سرمایه گذاری با توجیه اقتصادی انجام داد و منابع، نیروی انسانی و بازار در کنار باشد و سرمایه دار بداند سود‌آوری بالایی دارد. به دلیل تحریم‌ها هم دسترسی به منابع مالی دنیا بسته شده و هم از فناوری‌های جدید دنیا نمی‌توان استفاده کرد.
✅ با کارشناسان ما در ارتباط باشید✅
بدون دیدگاه